Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

«Δεν έχω τίποτα άλλο να πω...» (Ίλιον 5/12/2012) | Εκτύπωση | E-mail

Του Γιώργου Καπράνου


Ο δήμαρχος Ιλίου, το Δημοτικό Κέντρο Πολιτισμού και Άθλησης Δήμου Ιλίου
και οι εκδόσεις Ιωλκός σάς προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου

«Δεν έχω τίποτα άλλο να πω…»

«Δεν έχω τίποτα άλλο να πω...»
του Γιώργου Καπράνου

στο θέατρο «Μελίνα Μερκούρη»
(Αγίου Φανουρίου 99, Ίλιον, 131 22)

την Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012 στις 19:30΄.

Την παρουσίαση θα κάνουν οι:

Ανδρέας Ζάκας (Συγγραφέας, σκηνοθέτης)

Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης (Υπεύθυνος εκδόσεων Ιωλκός)

και ο συγγραφέας Γιώργος Καπράνος.

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

Ο Νιοράντες [Απόσπασμα 6]
...Πολλοί άνθρωποι δηλώνουν σε κάθε περίπτωση, πως δεν θέλουν να θυμούνται τίποτα από τα περασμένα. Ακόμα και στα παιδιά τους βάζουν ένα περιτύλιγμα ασφαλείας και τα απομονώνουν από τις δυσάρεστες γνώσεις του παρελθόντος. Υπάρχει η τάση, για να μη πω η υστερία, που μας ωθεί να κοιτάμε μόνο μπροστά. Αυτό πράγματι είναι καλό, δεν υπάρχει αμφιβολία. Φτάνει όμως μόνο αυτό; Οι αρχαίοι Ρωμαίοι μας δίνουν την απάντηση με τη θεοποίηση του Ιανού. Ο Ιανός είχε δύο πρόσωπα. Το ένα κοιτούσε μπροστά και το άλλο πίσω. Στο μέλλον και στο παρελθόν. Καλεί τους ανθρώπους να ατενίζουν προς το μέλλον, αλλά να κοιτάνε και προς το παρελθόν, γιατί έτσι θα γίνονται σοφοί και θα εξασφαλίζουν καλή μελλοντική πορεία.
Βασικό εργαλείο, για τις ματιές μας στο παρελθόν, είναι η μνήμη. Πόσο αξιόπιστη όμως μπορεί να είναι όταν περάσουν τα χρόνια; Κρατάει κάποια γεγονότα και αφήνει να χαθούν κάποια άλλα. Αποσπασματικές καταγραφές κάνει και φωτίζει μεμονωμένα γεγονότα και πρόσωπα. Μοιάζει με ένα περιστρεφόμενο προβολέα, που τη μια στιγμή, φωτίζει ένα φράκτη, έναν άνθρωπο, μια καμπάνα, ένα κλάμα παιδιού και όλα τα άλλα, τα αφήνει στο σκοτάδι. Αυτά καλόπιστα τα συμπληρώνεις με τη φαντασία και τις εικασίες. Όπως όμως κ' αν έχει το πράγμα, οι αναμνήσεις πρέπει να γίνονται κοινό κτήμα. Είναι μέρος της εμπειρίας, που σχηματίζει ο καθένας από μας στη ζωή και περιουσιακό στοιχείο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, μιας κληρονομιάς, που ανήκει σε όλους μας...
ΑΠΟ ΤΗ ΝΟΥΒΕΛΑ "Ο ΝΙΟΡΑΝΤΕΣ", του Γιώργου Καπράνου.

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

ΟΤΑΝ ΒΡΕΧΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΨΗΛΑ
....Ο Ισίδωρος ζήτησε να προσθέσει και τη δική του άποψη.
-Μια και άκουσα, για σαλταρισμένους οικολόγους, νόμισα πως άκουσα το όνομά μου.
Γελάσανε όλοι κ' αυτός συνέχισε.
-Μέχρι στιγμής, οι πολιτικές ηγεσίες, δεν έχουνε υποστεί καμιά συνέπεια και δεν τους έχει καταλογισθεί κανένα κόστος για την παθητική στάση τους απέναντι στον όλεθρο που φτάνει.
Σε λίγα χρόνια θα βρεθούνε μπροστά στα αδιέξοδα, που δεν θα αντιμετωπίζονται με ρητορικά σχήματα, όψιμο ενδιαφέρον και λεκτικά πυροτεχνήματα. Θέλω στο σημείο αυτό να απομακρυνθώ από γενικότητες και να αναφέρω κάποια συγκεκριμένα στοιχεία για την κατάσταση που επικρατεί στον πλανήτη. Δεν είναι αυθαίρετα στοιχεία, αλλά επίσημα, του ΟΗΕ. Κάποιος είπε πριν, πως για το μόνο πράγμα που είναι χρήσιμος αυτός ο παγκόσμιος οργανισμός, είναι οι στατιστικές του αναλύσεις και οι έρευνες των προβλημάτων. Δύναμη και αρμοδιότητες για την επίλυση τους δεν έχει. Μελαγχολικά ανίσχυρος παρακολουθεί και στηρίζει κατ' ανάγκη τις βουλές των ισχυρών. Ας χρησιμοποιήσουμε λοιπόν τα στοιχεία του. Πρώτο πρόβλημα, είναι το δημογραφικό Η Γη σήμερα, έχει έξη δισεκατομμύρια¨"επιβάτες". Σε λιγότερο από πενήντα χρόνια, το 2054, ο πληθυσμός αυτός θα ξεπεράσει τα εννέα δισεκατομμύρια ανθρώπινες υπάρξεις. Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτής της πληθυσμιακής έκρηξης, θα σημειωθεί, στις χώρες εκείνες που υπάρχει το μεγαλύτερο πρόβλημα υπερπληθυσμού και φτώχειας. Στις ανεπτυγμένες χώρες η αύξηση θα είναι ομαλή και σε ορισμένες απ' αυτές, θα έχουμε και αρνητικά μεγέθη. Στη χώρα μας π.χ., θα είμαστε ένα εκατομμύριο κάτοικοι, λιγότεροι. Αυτό είναι το δικό μας τεράστιο θέμα, που αφορά άλλη συζήτηση. Επανέρχομαι λοιπόν στο δημογραφικό του πρόβλημα του πλανήτη. Κάθε πληθυσμιακή έκρηξη έχει και ένα τραγικό αποτέλεσμα. Πολλαπλασιάζει τη φτώχεια και τις ανισότητες. Σήμερα, σύμφωνα με την επίσημη έρευνα, 427 κάτοικοι του του "θαυμάσιου" κόσμου μας, έχουνε ετήσιο εισόδημα τόσο, όσο εισόδημα έχουνε δυόμισι δισεκατομμύρια άνθρωποι, παιδιά δηλαδή, ενός κατώτερου θεού.......
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Γιώργου Καπράνου: ΟΤΑΝ ΒΡΕΧΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΨΗΛΑ

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

"ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟΙ ΔΡΟΜΟΙ" [Απόσπασμα]
...Κοιμήθηκε μετά από ώρες και τον ξύπνησε, περασμένες δέκα το πρωί, η αγριοφωνάρα του Γιώργου.
-Ξύπνα "εκλαμπρότατε" Κόσμος πάει κ΄έρχεται αναζητώντας σε και εσύ, έχεις πάρει τα μονοπάτια των ονείρων και επιστροφή δεν έχεις. Μη νομίζεις πως επειδή είσαι στο σπίτι σου και στην προστασία των δικών σου, εγώ θα παραμερίσω. Έχω ταχθεί από την ηγεσία της προσωρινής και αυριανής κανονικής κυβέρνησης και ίσως από τη "Θεία Πρόνοια", που θα έλεγε ο πατέρας μου, να σε φροντίζω, να σε προσέχω και να σε ξυπνάω όταν παρακοιμάσαι. Ο πολύς ύπνος, λοιπόν, κάνει κακό και οι υποχρεώσεις τρέχουνε. Η πατρίδα θα έλεγα, σε περιμένει. Αδημονεί να ασχοληθείς με τα προβλήματά της. Σήκω λοιπόν, πριν σε περιλούσω με έναν κουβά νερό. Άσε που ο πολύς ύπνος, σου αποκοιμίζει και τις ορμές σου. Άνδρας νέος, ψηλός και όμορφος, που πρέπει να μοιράζει τις ώρες του, στις αγκαλιές των γυναικών και στην υπηρεσία της δημοκρατίας, δεν πρέπει να βυθίζεται στην αγκαλιά του Μορφέα. Το κρεβάτι φίλε μου, είναι και για άλλες πιο ευχαριστές και "ξυπνητές" ασχολίες.
-Μπορείς να μου πεις, τί στο διάβολο αμαρτίες πληρώνω με σένα; Χαράματα μωρέ με πήρε ο ύπνος. 'Εβγα έξω και κλείσε την πόρτα.
-Αν "ξεράθηκες" αργά, δεν φταίει η δικαιωμένη επανάσταση της "τριανδρίας" και οι ανάγκες της. Η Θεσσαλονίκη μόλις σου έστειλε μήνυμα, που έχει το χαρακτηρισμό, "επειγον". Σήκω λοιπόν και διάβασέ το. Όσο για τις αμαρτίες που είπες πως πληρώνεις, αυτές δεν υπάρχουνε. Τις έχω σαρώσει όλες εγώ. Ακόμα και για τις γυναίκες που ζευγαρώνεις περιστασιακά, εγώ φορτώνομαι τις αμαρτίες της σάρκας σου. Έγώ στις γνωρίζω, εγώ είμαι ο αμαρτωλός. Εσύ είσαι ο παρασυρμένος από το Γιώργο, τον "όφι" της αμαρτίας, εμένα τον αφορεσμένο, εκ πατρικών χειλέων.
-Σκάσε. Κατάφερες να με ξυπνήσεις....
Απόσπασμα από το ιστορικό μυθιστόρημα του Γιώργου Καπράνου: ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟΙ ΔΡΟΜΟΙ 1897-1922

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

                                            ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ

Δημοκρατία χωρίς ορθό κριτικό λόγο δεν μπορεί να υπάρξει. Όπως επίσης η Δημοκρατία δεν είναι δυνατόν να συνυπάρχει με τη θρησκοληψία, τον απατεωνίστικο εθνικισμό, τον λαϊκισμό και τον κυνισμό. Κάθε γενιά είναι χρεωμένη απέναντι στις απελθούσες, αλλά και στις μελλοντικές γενιές.
Το χρέος συνίσταται στο ότι είναι υποχρεωμένη να μην επαναλάβει τα εγκλήματα και τα σφάλματα του παρελθόντος, μέσα σε πνεύμα μισαλλοδοξίας, μοιρολατρίας, εκδίκησης και μικρότητας, καθώς επίσης είναι επιφορτισμένη να μεταδώσει την ουσία αυτού του μηνύματος στις επόμενες γενιές. Αυτό είναι το περιεχόμενο του Ορθού Λόγου.
Απόσπασμα από το Πολιτικό Δοκίμιο του Γιώργου Καπράνου: Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ 

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

ΟΤΑΝ ΒΡΕΧΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΨΗΛΑ
....Ο Ισίδωρος ζήτησε να προσθέσει και τη δική του άποψη.
-Μια και άκουσα, για σαλταρισμένους οικολόγους, νόμισα πως άκουσα το όνομά μου.
Γελάσανε όλοι κ' αυτός συνέχισε.
-Μέχρι στιγμής, οι πολιτικές ηγεσίες, δεν έχουνε υποστεί καμιά συνέπεια και δεν τους έχει καταλογισθεί κανένα κόστος για την παθητική στάση τους απέναντι στον όλεθρο που φτάνει.
Σε λίγα χρόνια θα βρεθούνε μπροστά στα αδιέξοδα, που δεν θα αντιμετωπίζονται με ρητορικά σχήματα, όψιμο ενδιαφέρον και λεκτικά πυροτεχνήματα. Θέλω στο σημείο αυτό να απομακρυνθώ από γενικότητες και να αναφέρω κάποια συγκεκριμένα στοιχεία για την κατάσταση που επικρατεί στον πλανήτη. Δεν είναι αυθαίρετα στοιχεία, αλλά επίσημα, του ΟΗΕ. Κάποιος είπε πριν, πως για το μόνο πράγμα που είναι χρήσιμος αυτός ο παγκόσμιος οργανισμός, είναι οι στατιστικές του αναλύσεις και οι έρευνες των προβλημάτων. Δύναμη και αρμοδιότητες για την επίλυση τους δεν έχει. Μελαγχολικά ανίσχυρος παρακολουθεί και στηρίζει κατ' ανάγκη τις βουλές των ισχυρών. Ας χρησιμοποιήσουμε λοιπόν τα στοιχεία του. Πρώτο πρόβλημα, είναι το δημογραφικό Η Γη σήμερα, έχει έξη δισεκατομμύρια¨"επιβάτες". Σε λιγότερο από πενήντα χρόνια, το 2054, ο πληθυσμός αυτός θα ξεπεράσει τα εννέα δισεκατομμύρια ανθρώπινες υπάρξεις. Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτής της πληθυσμιακής έκρηξης, θα σημειωθεί, στις χώρες εκείνες που υπάρχει το μεγαλύτερο πρόβλημα υπερπληθυσμού και φτώχειας. Στις ανεπτυγμένες χώρες η αύξηση θα είναι ομαλή και σε ορισμένες απ' αυτές, θα έχουμε και αρνητικά μεγέθη. Στη χώρα μας π.χ., θα είμαστε ένα εκατομμύριο κάτοικοι, λιγότεροι. Αυτό είναι το δικό μας τεράστιο θέμα, που αφορά άλλη συζήτηση. Επανέρχομαι λοιπόν στο δημογραφικό πρόβλημα του πλανήτη. Κάθε πληθυσμιακή έκρηξη έχει και ένα τραγικό αποτέλεσμα. Πολλαπλασιάζει τη φτώχεια και τις ανισότητες. Σήμερα, σύμφωνα με την επίσημη έρευνα, 427 κάτοικοι του του "θαυμάσιου" κόσμου μας, έχουνε ετήσιο εισόδημα τόσο, όσο εισόδημα έχουνε δυόμισι δισεκατομμύρια άνθρωποι, παιδιά δηλαδή, ενός κατώτερου θεού.......
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Γιώργου Καπράνου: ΟΤΑΝ ΒΡΕΧΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΨΗΛΑ

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

Παλαιότερα η διάκριση ανάμεσα στους κληρικούς και στους λαϊκούς, ήτανε το ίδιο σημαντική, όσο και ανάμεσα στους ευγενείς και στους μη-ευγενείς. Οι πρώτοι είχανε απόλυτη και πλήρη εξουσία πάνω στους δεύτερους. Η θρησκεία, αποτελούσε ένα από τα κύρια θεμέλια της εκάστοτε μοναρχίας και των ευγενών. Για να ανταποκριθεί στο ρόλο της, διατυμπάνιζε πως, η ανισότητα μεταξύ των ανθρώπων επί της γης, αποτελούσε θέληση και απόφαση της Θείας Πρόνοιας. Παράλληλα ασκώντας την παρηγορητική αποστολή της, υποστήριζε πως αυτή η ανισότητα είναι δευτερεύουσα, συγκριτικά με τη σχέση ισότητας όλων των ανθρώπων, ενώπιον του Θεού. Ο οποίος με τη μεγαλοσύνη του θα εξαλείψει τις αδικίες... στη μέλλουσα ζωή. Στον άλλο κόσμο της αιωνιότητας που είναι και η αληθινή ζωή, δεδομένου ότι η γήινη ύπαρξη δεν είναι παρά μια εξορία...{Κάποιοι βέβαια τυχεροί και ευνοούμενοι περνάνε υπέροχα ακόμα και στη.. γήινη εξορία τους].
Αργότερα τα πράγματα άλλαξαν. Την εξουσία των ευγενών τη διαδέχτηκε η πλουτοδημοκρατία που ισχύει μέχρι και σήμερα, με τις αναγκαίες παραλλαγές της.Η Οικονομική ολιγαρχία δεν ασκεί η ίδια την πολιτική εξουσία. Διευθύνει άμεσα την παραγωγή, αλλά έμμεσα τις κυβερνήσεις, μέσω μιας "ενδιάμεσης¨τάξης που έχει σχηματισθεί με διαφορετικούς τρόπους.Αν σ' αυτό το παζλ των εξουσιών προσθέσουμε και το νεώτερο εργαλείο εξουσίας των ισχυρών σε παγκόσμιο επίπεδο, την Παγκοσμιοποίηση, τότε μόνο θλιβερές σκέψεις μπορούμε να κάνουμε για το μέλλον....

Απόσπασμα από το πολιτικό δοκίμιο του Γιώργου Καπράνου:"Η Χαμένη τιμή της πολιτικής"